Beschrijving
De Graaf heeft zijn opleiding gevolgd aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, en is sinds 2000 beeldend kunstenaar. De aankomende expositie toont een nieuwe fase in het werk van de kunstenaar waar de kunstenaar zelf erg gelukkig mee is. Het is hem soms zwaar gevallen om dit pad te blijven volgen. “Na diverse omzwervingen en existentieel ongemak besloot ik begin jaren negentig mijn leven substantieel anders in te richten. De gedachte dat het leven zinloos was kon ik niet langer verdragen, en ik besloot terug te keren naar datgene wat mij in mijn kindertijd veel plezier en bevrediging had gegeven, namelijk het tekenen en het schilderen. In de afgelopen 20 jaar heb ik geleerd dat ik via het maken van kunst op een intuïtief niveau grip kan krijgen op mijn leven en op allerlei belangrijke zaken die mij in mijn leven bezighouden. Daarom kan ik niet stoppen met schilderen.”
Het werk van kunstenaar Rob de Graaf kenmerkt zich vanuit het verleden veelal door de vele psychedelische stipjes in donkere aarde tinten en wit die keer op keer te zien waren in zijn schilderijen. In zijn zoektocht wordt hij gedreven door zijn fascinatie voor tegenstellingen en de manier waarop deze elkaar beïnvloeden. Met behoud van de tegenstelling probeert hij verbinding, eenheid en evenwicht te vangen in één beeld. De afgelopen jaren kwam steeds het thema ‘chaos en orde’ terug. Inmiddels niet langer als onverenigbare uitersten, maar als twee onafscheidelijke krachten. Volgens De Graaf kan alles in het leven als één ervaren worden.
Zijn werk is geïnspireerd op het thema verval. De essentie van materie en haar verval, het uiteenvallen van ogenschijnlijk vaste structuren, maar ook het verval van het leven zelf. In het najaar van 2018 zag de kunstenaar de MRI-scan van de hersens van zijn moeder die dementie gekregen had. Ze was al langere tijd warrig en onzeker en was overduidelijk ‘in verval’. Ze is inmiddels ook overleden. “Hoewel verdrietig was de MRI-scan bijzonder om te zien. Het liet zien hoe de hersens van mijn moeder langzaam uiteenvielen en er steeds meer ruimte kwam tussen de hersenkwabben en er steeds meer niet-functionerende delen te zien waren. Dit verval vormde de directe aanleiding voor het werk.”